مؤلف: حسین درگاهی

خلاصه کتاب:

آفريده و مخلوق هر كسى، نشانه اى از اوست. و انسان مخلوق خداى متعال و نشانه اى از اوست؛ لذا: نه فقط خود نشانه از خالقيت او دارد، بلكه توانايى او در خالقيت نيز نشانه از همان دارد .

 بودن مخلوقات خداى متعال، نشانه از بودن خود او، و توانايى خلاقيت مخلوقات، نشانه از خلاقيت خود او دارد؛ با اين توضيح كه اگر مخلوقات خداى متعال خالقند، خود او «احسن الخالقين» است.

از رفتار هاى انسان كه جزيى از استعداد خلاقيت او در آن آشكار مى شود، «چشم براهی» (انتظار) است؛ چه در امور دنيوى و مادى و چه در امور معنوى، خصوصاً اگر در مورد كسى باشد كه او هم حقيقت راه الهى، و هم راهبر آن، و هم منتهاى آنست؛ «خيره به تو؛ خيره به راه خدا» شرح اين ماجراست.